Diep in de duistere diepten van de oceaan leeft een wezen dat de verbeelding van velen heeft gevangen met zijn vreemde uiterlijk en mysterieuze levensstijl: de blobvis, Psychrolutes marcidus. Deze vis staat bekend om zijn gelatineuze, hangende verschijning en wordt vaak bestempeld als het 'lelijkste dier ter wereld'. De blobvis is zelfs door de Ugly Animal Preservation Society in 2013 uitgeroepen tot de lelijkste dier.
© Josh | Adobe Stock
Uiterlijk
Nu zijn er heel veel opvallende vissoorten, maar de blobvis is alsnog een uitzonderlijk geval. Ze verdienen beslist geen schoonheidsprijsje, maar dat hoeft ook niet. Wat hun uiterlijk betreft: ze lijken op een kikkervis. Ze hebben een bolvormige kop, grote kaken, taps toelopende staart en veerachtige borstvinnen. Verder hebben ze, in tegenstelling tot de meeste vissen, geen schubben, maar een losse, slappe huid.
Blobvissen hebben ze geen sterke botten, dikke spieren of een zwemblaas, maar vertrouwen in plaats daarvan op de waterdruk om hun vorm te behouden. Deze unieke aanpassing betekent dat blobvissen net als een pudding in elkaar zakken als deze naar de oppervlakte wordt gehaald. De blobvis heeft geen tanden. In feite heeft deze soort geen echte kaakstructuur zoals bij veel andere vissoorten. Hij voedt zich voornamelijk door kleine zeedieren op te slokken die langs zijn schuilplaats drijven. Zijn dieet bestaat voornamelijk uit kreeftachtigen en andere kleine zeedieren die in de diepzee leven.
Blobvissen zijn over het algemeen niet erg groot, maar de exacte grootte kan variëren afhankelijk van de soort en individuele kenmerken. Over het algemeen worden ze meestal ergens tussen de 30 en 60 centimeter lang, maar sommige exemplaren kunnen mogelijk iets groter worden. Het is echter belangrijk om te onthouden dat deze schattingen gebaseerd zijn op wat men tot nu toe weet en dat er nog veel te leren valt over hun biologie en leefgewoonten. Gemiddeld weegt een blobvis 9 kilo.
Leefgebied en Levensstijl
De blobvis wordt gevonden in de diepe wateren voor de kusten van Australië, Tasmanië en Nieuw-Zeeland, meestal op dieptes variërend van 600 tot 1.200 meter. In deze omgeving leidt de blobvis een eenzaam bestaan, vaak liggend op de zeebodem, geduldig wachtend tot potentiële prooi binnen bereik komt.
Voortplanting
De voortplanting van blobvissen is nog grotendeels onbekend, omdat ze voornamelijk op grote diepten leven waar het moeilijk is om ze te observeren. Er is echter enige informatie bekend over hun voortplantingsgedrag. Het is bekend dat blobvissen eieren leggen, maar er is weinig bekend over de specifieke voortplantingscyclus of het broedgedrag van deze soort. Het vermoeden bestaat dat vrouwtjes hun eieren in het diepe water vrijgeven, waar ze zich vervolgens ontwikkelen tot larven voordat ze uitkomen.
De blobvis is door de Ugly Animal Preservation Society in 2013 uitgeroepen tot lelijkste dier
Om meer te weten te komen over deze vissoort is er meer onderzoek nodig om een beter begrip te krijgen van de voortplantingsbiologie en hoe deze soort zich voortplant in zijn natuurlijke habitat.
Relatie tot de mens
De blobvis vormt geen gevaar voor mensen omdat hij op grote diepten in de oceaan leeft, meestal veel dieper dan waar mensen kunnen duiken. Bovendien is de blobvis een trage en passieve vis. Er zijn geen gevallen bekend waarin blobvissen mensen zijn aangevallen of als gevaarlijk worden beschouwd voor menselijke activiteiten. Het zijn eerder mensen die gevaarlijk zijn voor de blobvis.
© Grufnik | Flickr
Beschermstatus
Momenteel heeft de blobvis geen specifieke status als bedreigde diersoort, maar hij wordt wel bedreigd door bodemsleepnetvisserij, vervuiling en klimaatverandering. Daarom is het van groot belang om zowel de blobvis zelf als zijn leefomgeving te beschermen. Gelukkig zijn er al inspanningen gaande om deze te behouden. De blobvis, hoewel een ongewoon wezen, is een levendig voorbeeld van de diversiteit en veerkracht van het diepe oceaanleven. Het behouden en beschermen van deze afgelegen ecosystemen is van cruciaal belang voor toekomstige generaties.