De zwartsnuithaai, Carcharhinus acronotus leeft in de wateren van de westelijke Atlantische Oceaan. Deze haai is niet gevaarlijk voor mensen en er zijn geen (on)geregistreerde aanvallen op mensen door deze haai. Hij staat verder bekend om zijn 'dreigende' lichaamstaal (rug gebogen, staart verlaagd en hoofd omhoog), wanneer geconfronteerd door duikers. Sportvissers vinden het leuk om op zwartsnuithaaien te vissen vanwege de kick en de sport die het vangen van deze haai ze bezorgt.
© Matt | Adobe Stock
Bouw
De zwartsnuithaai heeft over het algemeen een bleekgroene of geelachtig grijze kleur, met zwarte of donkere punten op de tweede rugvin en de dorsale staartvin. Een kenmerkend aspect van zijn uiterlijk is de zwarte of donkere vlek onder de punt van de snuit, die vooral duidelijk zichtbaar is bij jongere exemplaren. Deze vlek is de reden achter de naam zwartsnuithaai. Hun eerste rugvin is klein en bevindt zich boven of achter de uiteinden van de borstvinnen
Met zijn slanke lichaam en opvallende zwarte vlek op de snuit, is de zwartsnuithaai een unieke verschijning in de haaienwereld. Volwassenen kunnen een lengte bereiken van meer dan 1,2 meter en wegen gemiddeld tussen de 7 en 11 kilogram.
Jacht
De mond van de zwartsnuithaai herbergt een indrukwekkend arsenaal aan tanden. De bovenkaak van deze haai is typisch voorzien van 12-13 rijen tanden aan elke zijde, terwijl de onderkaak 11-12 rijen tanden aan elke kant heeft. Dit brengt het totale aantal tanden op 48 tot 52 stuks. Deze tanden, scherp en driehoekig van vorm, zijn perfect aangepast voor het vastgrijpen en vasthouden van prooien tijdens de jacht.
De zwartsnuithaai staat bekend als een formidabel roofdier, dat een gevarieerd dieet aan prooien lekker vindt. Meestal jaagt deze haai op kleine vissen, zoals zeebrasems, makreel, ansjovis en andere vissoorten die in zijn leefgebied voorkomen. Af en toe staat ook octopus op het menu.
Leefgebied
Het leefgebied van de zwartsnuithaai strekt zich uit van de kusten van Noord-Carolina tot aan Zuid-Brazilië, inclusief de Caribische Zee en de Golf van Mexico. Deze haaien komen veel voor in warme, tropische kustgebieden. Ze geven de voorkeur aan ondiepe wateren langs de kustlijnen en gedijen voornamelijk op zand- en koraalbodems, vaak op diepten tussen de 18 en 64 meter. Dit gevarieerde leefgebied biedt voldoende voedselbronnen en een geschikte omgeving voor de zwartsnuithaai om te gedijen.
Voortplanting
De zwartsnuithaai kan tot wel 20 jaar oud worden. Vrouwtjes groeien langzamer, leven langer en worden groter dan de mannetjes. Deze groeisnelheid blijkt trager te zijn in de Golf van Mexico dan in de Atlantische Oceaan.
In de Atlantische Oceaan worden de vrouwtjes op gemiddeld 4,5-jarige leeftijd volwassen, terwijl mannetjes dat iets eerder zijn, op 4,3-jarige leeftijd. In de Golf van Mexico zijn vrouwtjes op gemiddeld 6,6 jaar volwassen, terwijl mannetjes dat op 5,4 jaar zijn. In zowel de Atlantische Oceaan als de Golf van Mexico paren zwartsnuithaaien in het begin van de zomer en hebben ze een draagtijd van ongeveer 10 maanden. Vrouwtjes krijgen gemiddeld acht pups. Deze worden geboren in haaiencrèches dicht bij de kust. Bij de geboorte zijn de pups ongeveer 43-51 centimeter in lengte en zijn ze volledig onafhankelijk van hun moeder.
© Apex Predators Program, NOAA/NEFSC | Wikipedia
Relatie tot de mens
In tegenstelling tot sommige van hun grotere verwanten vormen zwartsnuithaaien zelden een bedreiging voor mensen. Er zijn geen gevallen bekend van aanvallen op mensen, hoewel ze in sommige gebieden worden gevangen voor consumptie en sportvisserij. Door strengere regelgeving voor visserij en door hun leefgebied te beschermen, kunnen we de toekomst van deze bijzondere haaiensoort veiligstellen. Ze worden door het IUCN hun status als 'kwetsbaar' beschouwd.
