De bloedige haaienaanvallen van New Jersey - 1916

Tussen 1 en 12 juli 1916 werd New Jersey opgeschrikt door maar liefst 5 bloedige haaienaanvallen waarvan er 4 het leven van het slachtoffer zou kosten. In die tijd begon een zwemvakantie aan zee net populair te worden. De hittegolf van het jaar 1916 en een uitbraak van de ziekte polio dreef mensen naar de kust. Veel mensen wisten niet wat een haai was, laat staan hoe een haai eruit zag of zelfs dat een haai in staat was om een mens te doden. De kennis die men vroeger had van de haai was niet om over naar huis te schrijven en juist het gebrek eraan zou vreselijke gevolgen hebben.

Charles Epting Vansant - 25 jaar fataal

Op een prachtige warme dag op 1 juli 1916, besloot de 25 jarige Charles Epting Vansant, zoon van een arts uit Philadelphia, die op vakantie was met zijn ouders in het badplaats Beach Haven, om nog even snel een duik te nemen in de warme zee. Hij nam een hond die hij op het strand zag spelen mee het water in en begon vervolgens met stevige slagen naar de open oceaan te zwemmen. Ze waren nog maar kort in het water toen de hond ineens terugkeerde naar het strand. Je vraagt je onbewust af; zou de hond misschien iets in het water hebben gemerkt?

Opeens zagen gasten vanaf het strand een grote driehoekige vin uit het water omhoog komen die met grote vaart op Charles afkwam. Ze schreeuwden hem nog toe; ‘Haai! Haai!’ maar Charles was nog te ver bij de kust vandaan om op tijd naar het strand terug te kunnen vluchten, hij stond in borstdiep water. Charles begon ineens te gillen, want de haai hing inmiddels al aan zijn heup. Olympische zwemkampioen Alexander Ott rende snel het water in om hem te helpen. Hij sleepte hem met veel moeite aan de kant en werd daar verder geholpen door een inmiddels haastig gevormde ketting van mensen.

Jersey Shore haaienaanvallen - 1916

De haai was echter niet van plan om zijn maaltijd zo snel op te geven. Sommige ooggetuigenverklaringen vermelden dat de haai aan Charles been hing toen ze hem het strand optrokken. De haai zou Charles been pas loslaten toen hij schrok van het zand dat langs zijn buik scheurde. Charles werd met spoed naar het Engleside Hotel overgebracht waar zijn vader hem nog probeerde te redden, echter zijn verwondingen waren zo ernstig dat hij alsnog een uur later, om 18.45 uur, op het bureau van de hotelmanager overleed. De haai bleek een grote witte haai te zijn. Ondanks de haaienaanval bleven de stranden gewoon open.

Naderhand geloofde men niet dat het hier om een aanval ging van een haai. Orka’s, zeeschildpadden en zelfs Duitsland kreeg de schuld omdat men toen in staat van oorlog verkeerde met dat land. Echter, de meningen zouden snel bijgesteld worden, want vijf dagen later zou er opnieuw een haaienaanval zijn en dit keer zou het slachtoffer de 27 jarige Charles Bruder zijn, een werknemer van de Essex en Sussex Hotel in Spring Lake.

6 juli - Charles Bruder - 27 jaar fataal

72 kilometer ten noorden van New Haven, bij het badplaats Spring Lake, besloot Charles Bruder in de late namiddag een flink stuk te gaan zwemmen. Toen hij 120 meter van de kust verwijderd was kreeg een haai hem in het vizier en viel hem vervolgens aan. Ditmaal was de haai een stuk agressiever en zagen de achteraf zwaar getraumatiseerde gasten aan het strand wat er zich in het water afspeelde. Ze zagen hoe het water alle kanten opspatte en daarna rood kleurde.

Twee mannen in een roeiboot roeiden vlug naar Bruder toe. De haai bleef intussen zijn slachtoffer met veel agressie aanvallen. Het lukte de mannen om Bruder in de boot te krijgen, maar de haai had zijn beide benen er inmiddels afgebeten en een flinke wond in zijn onderbuik gemaakt. Ondanks hun verwoede pogingen om Bruder te redden waren zijn verwondingen zo gruwelijk en zo ernstig dat hij uiteindelijk in de boot op de terugweg naar de kust overleed. Dit was pas de tweede aanval met dodelijk afloop, er zouden er nog meer volgen. Een haai zou namelijk binnen een paar dagen weer toeslaan, ditmaal bij het plaatsje Matawan en dit keer niet in de zee, maar juist in een beek die grensde aan de open zee.

12 juli - Lester Stillwell - 11 jaar fataal

48 kilometer ten noorden van Spring Lake, vlakbij het dorpje Keyport. Zeekapitein Thomas Cottrell zag een 2,40 meter lange haai zwemmen in Matawan creek. Hij waarschuwde de inwoners van het dorpje, maar niemand geloofde hem. Haaien zwommen nu eenmaal niet in beken, werd er tegen hem gezegd. Rond 14.00 uur 's middags besloot een groep jongens om een duik in het koele water van de beek te nemen. Het was die dag vreselijk warm geweest en ze konden niet wachten om in het heerlijke koele water te springen. Bang hoefden ze niet te zijn voor haaien, wisten ze, want haaien zwommen niet binnenlands. Ze zouden er spoedig achter komen dat dit niet waar was.

Jersey Shore haaienaanvallen - 1916

Ze waren met elkaar aan het dollen in het water toen ze ineens iets in het water zagen dat veel weg had van een oude verweerde houten plank of een leren tas. Echter, ineens verscheen er een vin boven het water en de jongens wisten meteen dat het hier om een haai ging. Ze konden bijna allemaal op tijd uit het water te klimmen, behalve Lester Stillwell, een 11 jarige astma patiënt. Voordat hij kans zag om zichzelf op het droge te trekken greep de haai hem beet en trok hem vervolgens onder water.

12 juli - Watson Stanley Fischer - 24 jaar fataal

De jongens renden zo snel als ze konden terug naar het dorp om hulp te halen. De 24 jarige zakenman Watson Stanley Fisher en een aantal andere mannen uit het dorp renden onmiddellijk naar de beek. Ze sprongen in het water en begonnen naar Stillwell te zoeken. Het lukte Watson in eerste instantie gelukkig om Lester alsnog te vinden en aanvankelijk dacht iedereen zelfs dat Lester een epileptische aanval had gehad. Helaas, terwijl Watson bezig was om Lester naar de kant te brengen dook de haai ineens weer op en greep nu ook hem. Volgens latere ooggetuigenverklaringen wist Watson zich een paar keer los te rukken en naar de oppervlakte te zwemmen voordat hij zich eindelijk helemaal wist te bevrijden van de haai. Zijn verwondingen waren echter zeer ernstig en hij zou om 17.30 uur overlijden in het Monmouth Memorial Ziekenhuis in Long Branch. Stillwell's lichaam zou later worden teruggevonden zo'n 46 meter verderop.

Jersey Shore haaienaanvallen - 1916

12 juli - Joseph Dunn - 14 jaar

Het vijfde en laatste slachtoffer zou Joseph Dunn worden, een 14 jarige jongen uit New York. Hij zou bijna een half uur na de dodelijke aanvallen op Lester en Watson ook worden aangevallen door een haai. De haai greep Joseph's linkerbeen vast, maar ditmaal waren gelukkig zijn broer en een gezamenlijke vriend getuige van de aanval en konden ze direct ingrijpen. Joseph werd overgebracht naar het Saint Peter's Universiteit Ziekenhuis in New Brunswick. Hij zou als enige de haaienaanval overleven en mocht eindelijk op 15 september, na een verblijf van twee maanden, weer naar huis.

Epiloog

De angst zat er vanzelfsprekend goed in bij de mensen van New Jersey. Er werd verwoed door geleerden naar antwoorden gezocht, niet het minst om wat voor soort haai het hier ging. Zelfs amateurs mengden zich in de discussie en net als bij elke vreselijke tragedie werden er ook nu weer de meest bizarre complottheorieën bedacht. Er werd zelfs een brief naar de New York Times gestuurd waarin de Duitsers beschuldigd werden. Ze zouden met hun U-boten haaien naar de oostkust van Verenigde Staten hebben meegelokt om ze zodoende in te zetten als wapen tegen de Amerikaanse burger.

Zelfs een zee kapitein geloofde stellig dat het hier om een zandtijgerhaai ging die ettelijke decennia eerder vanuit de Caribische Zee richting Amerika was gevlucht voor de vele bombardementen ten tijde van de Spaans-Amerikaanse oorlog. Haaien werden gevangen en gedood. Zo ving op 14 juli Michael Schleisser een 2,3 meter lange witte haai. De haai was zo sterk dat de boot tijdens de strijd tussen haai en hengelaar bijna zonk. Pas nadat Michael zijn kop insloeg met een roeispaan kreeg hij de haai te pakken. Nadat de haai werd opengesneden vond men menselijke resten in zijn maag, zogenaamd van twee van zijn slachtoffers. Er werd een foto van Michaels vangst gepubliceerd in de Bronx Home News.

Jersey Shore haaienaanvallen - 1916

Bijna honderd jaar na de aanvallen ging men toch weer twijfelen aan wat voor soort haai het kon zijn. Er zou nu eerder sprake zijn van twee verschillende haaiensoorten en gezien de plek waar de laatste drie aanvallen zich voordeden, in de Matawan beek meer richting het binnenland, lijkt dit ook zeer aannemelijk. Met behulp van de beschikbare documenten met informatie over de slachtoffers kon men redelijk goed inschatten om wat voor haaiensoorten het ging. Uiteindelijk gingen ze er vanuit dat de witte haai wel degelijk een hoofdrol had gespeeld in de twee aanvallen aan zee, maar dat de andere haai een stierhaai zou zijn geweest. Stierhaaien kunnen namelijk zowel in zoet- als zoutwater zwemmen. Een witte haai kan dit echt niet omdat hij er eenvoudig niet voor is gebouwd.

Hoe dan ook, echt uitsluitsel krijgen doen we nooit. Het zal vermoedelijk altijd wel een raadsel blijven welke soorten haaien de vijf dodelijke aanvallen hebben gepleegd. In ieder geval hebben de gebeurtenissen van juli 1916 voor altijd een stempel gedrukt op de inwoners van de badplaatsen van New Jersey.