Barracuda

Barracuda's, Sphyraena barracuda, zijn roofvissen. Ze komen overal ter wereld voor in tropische en subtropische oceanen en staan bekend om hun lange, slanke lichaam en scherpe tanden. Barracuda's komen meestal voor in de buurt van koraalriffen, mangroves en andere gebieden waar er een overvloed is aan voedsel. Ze zijn opportunistische jagers die zich voeden met verschillende prooien, waaronder vis, inktvis en schaaldieren. Barracuda's zijn populaire jachtvissen, maar hun vlees kan gevaarlijk zijn om te eten vanwege het risico van ciguatera vergiftiging. Ondanks hun scherpe tanden en intimiderende uiterlijk worden barracuda's over het algemeen niet beschouwd als een grote bedreiging voor mensen, tenzij ze worden uitgedaagd of zich bedreigd voelen. 

 

Francois-Libert-Flickr

Cozumel, Mexico © Francois Libert / Flickr

De gemeenschappelijke geslachtsnaam voor barracuda's is Sphyraena, en er zijn 26 verschillende soorten binnen dit geslacht. Enkele voorbeelden hiervan zijn:

  • Grote barracuda: Sphyraena barracuda
  • Pacifische barracuda: Sphyraena argentea
  • Blackfin barracuda: Sphyraena qenie
  • Geelstaart barracuda: Sphyraena flavicauda
  • Pikante barracuda: Sphyraena jello

Bouw

Barracuda's hebben een lang, gestroomlijnd lichaam, vergelijkbaar met een torpedo, dat gebouwd is voor snelheid en wendbaarheid in het water. Ze hebben een spits toelopende kop met een grote mond vol scherpe tanden, waarmee ze hun prooi vangen en vasthouden. Barracuda's hebben een reeks zintuiglijke cellen langs hun flanken waarmee ze bewegingen en trillingen in het water kunnen waarnemen. Ze hebben twee rugvinnen, waarvan er één stekelig is, en een anaalvin aan de onderkant. Verder hebben ook borst- en buikvinnen, die ze gebruiken om te sturen en te manoeuvreren. Barracuda's hebben een zwemblaas dat hen helpt om hun drijfvermogen te regelen. Barracuda's zijn meestal zilver, groen of blauwgrijs van kleur. Hun schubben zijn bedekt met slijm, wat de weerstand vermindert als ze door het water zwemmen.

Barracuda's hebben een grote mond met veel tanden, die scherp en puntig zijn. Hierbij steekt de onderkaak meer naar voren dan de bovenkaak. Ze hebben rijen vlijmscherpe tanden die tijdens hun leven voortdurend groeien en worden vervangen. Afhankelijk van de soort kunnen barracuda's tot honderden tanden hebben. Hun tanden zijn ontworpen om hun prooi te verscheuren en vast te grijpen, en staan schuin naar achteren om het voor de prooi moeilijk te maken om te ontsnappen als hij eenmaal gevangen is.

Barracuda's kunnen, afhankelijk van de soort, verschillende afmetingen hebben. De grote barracuda (Sphyraena barracuda), een van de grootste barracudasoorten, kan ongeveer 1,8 meter lang worden en tot 45 kg wegen. De meeste barracuda's zijn echter kleiner dan dit, en veel soorten bereiken een maximale lengte van 0,9 tot 1,2 meter. Deze vissoort groeit relatief snel, en hun groeisnelheid kan variëren afhankelijk van factoren zoals watertemperatuur, beschikbaarheid van voedsel en habitat. Over het algemeen groeien barracuda's sneller in warme, voedselrijke wateren en kunnen ze in slechts enkele jaren hun volledige grootte bereiken.

Leefgebied

Barracuda's komen voor in tropische en subtropische oceanen over de hele wereld, waaronder de Atlantische, Indische en Stille Oceaan. Ze geven de voorkeur aan ondiepe, nabijgelegen wateren en worden vaak aangetroffen in de buurt van koraalriffen, rotsachtige kusten en mangrovebossen. Barracuda's komen ook voor in riviermondingen, waar zoet water en oceaan elkaar ontmoeten. Van sommige soorten barracuda's is bekend dat ze lange afstanden afleggen op zoek naar voedsel of geschikte broedplaatsen.

Barracuda's komen ook voor in de Middellandse Zee, maar veel minder dan in tropische en subtropische wateren. Ze worden meestal gevonden in het oostelijke deel van de Middellandse Zee, in de buurt van Cyprus, Israël en Libanon, waar de watertemperatuur warmer is. De meest voorkomende soort barracuda in de Middellandse Zee is de mediterrane barracuda (Sphyraena sphyraena), die kleiner is dan sommige andere soorten die in warmere wateren voorkomen.

Jacht

Barracuda's zijn opportunistische jagers en gebruiken hun snelheid en behendigheid om hun prooi te vangen. Het zijn hinderlaag roofdieren, wat betekent dat ze wachten tot hun prooi binnen aanvalsafstand komt voordat ze overgaan tot de aanval. Barracuda's jagen vaak in scholen en werken samen om hun prooi te omsingelen en te vangen. Ze zijn in staat om met hun tanden door het vlees en de botten van hun prooi heen te bijten, waardoor ze deze gemakkelijker kunnen opeten. Barracuda's kunnen ook de positie van hun ogen aanpassen om zich op hun prooi te concentreren, wat hen helpt om nauwkeurig toe te slaan en hun doelwit te vangen.

 

Gingergeek-Flickr

 Sipidan, Borneo - Omringd door een enorme school barracuda's. © Gingergeek / Flickr

Voedsel

Barracuda's zijn vleeseters en voeden zich voornamelijk met kleinere vissen, zoals haring, sardines en ansjovis. Het zijn opportunistische roofdieren die ook inktvis, schaaldieren en zelfs andere barracuda's eten. Barracuda's liggen in een hinderlaag en gebruiken hun snelheid en behendigheid om hun prooi te vangen. Ze staan erom bekend dat ze scholen aasvissen volgen en vaak in een vlaag van razernij aanvallen, waarbij ze hun prooi met hun scherpe tanden verscheuren. Barracuda's staan bovenaan de voedselketen in hun ecosysteem en hebben weinig natuurlijke vijanden.

Voortplanting

Barracuda's zijn zeevissen die zich voortplanten via externe bevruchting, wat betekent dat eitjes en sperma in het water worden vrijgelaten en dat de bevruchting buiten het lichaam van het vrouwtje plaatsvindt. Tijdens het broedseizoen jagen de mannelijke barracuda's actief op de vrouwtjes, die hun eieren in het water loslaten. Het mannetje laat dan zijn sperma los, dat de eieren bevrucht.

Na de bevruchting komen de eieren uit in larven, die groeien en zich ontwikkelen in het open water. Jonge barracuda's trekken dan naar ondieper water en uiteindelijk naar koraalriffen en andere habitats waar ze volwassen worden. Zodra de eieren bevrucht zijn, spelen de Barracuda's ook geen actieve rol in de ontwikkeling van hun jongen.

Barracuda's planten zich gewoonlijk voort in ondiepe, warme wateren nabij koraalriffen, zeegrasvelden en andere soortgelijke habitats waar voedsel en beschutting in overvloed aanwezig zijn. Deze gebieden bieden ideale omstandigheden voor de ontwikkeling en overleving van hun jongen. Tijdens het broedseizoen, dat varieert afhankelijk van de soort en de locatie, trekken barracuda's naar deze ondiepe wateren om te paaien. Na het paaien drijven de larven in het open water en vestigen zich uiteindelijk in gebieden met een geschikte habitat voor groei en ontwikkeling.

Van sommige soorten barracuda's is bekend dat ze zich tijdens het paaiseizoen in grote aantallen verzamelen en grote scholen vormen in diepere offshore-wateren. De timing van het paaien kan ook variëren afhankelijk van de locatie en de milieuomstandigheden, waarbij sommige populaties het hele jaar door paaien en andere seizoensgebonden.

Natuurlijke vijanden

Barracuda's hebben natuurlijke vijanden, waaronder grotere roofvissen, zoals haaien en tandbaarzen, en mensen die op hen vissen. Haaien behoren tot de grootste roofdieren en staan erom bekend dat zij zich voeden met barracuda's. Ook baarzen, grote vleesetende vissen, jagen op barracuda's.

De mens vormt ook een belangrijke bedreiging voor de barracuda door overbevissing. Het is een populaire sportvis die gewild is voor zijn vlees en als trofee. Overbevissing kan leiden tot een afname van de barracuda populatie, wat negatieve gevolgen kan hebben voor de algemene gezondheid en het evenwicht van mariene ecosystemen. Barracuda's kunnen ook worden bedreigd door verlies en achteruitgang van habitats, vervuiling en klimaatverandering, die hun voedselbronnen en voortplantingshabitat kunnen aantasten.

Relatie tot de mens

De relatie tussen barracuda's en de mens is complex en veelzijdig. Aan de ene kant zijn barracuda's een populaire sportvis en worden ze door sportvissers gezocht vanwege hun vechtvermogen en als trofeevangst. Dit heeft geleid tot een aanzienlijke visindustrie die zich richt op barracuda's, en in sommige gebieden is overbevissing een probleem geworden. Anderzijds zijn barracuda's ook belangrijke roofdieren in mariene ecosystemen en spelen zij een essentiële rol bij het handhaven van het ecologisch evenwicht. Ze helpen de populaties van kleinere vissen onder controle te houden en koraalriffen en andere habitats gezond te houden.

Barracuda's kunnen ook een bedreiging vormen voor de mens, omdat ze soms mensen aanvallen, vooral als ze zich bedreigd voelen of als ze een glimmend voorwerp voor een prooi aanzien. Dergelijke incidenten zijn echter zeldzaam en barracuda's worden over het algemeen niet als een groot gevaar voor de mens beschouwd. In het algemeen is de relatie tussen barracuda's en de mens complex, en is het belangrijk om een evenwicht te vinden tussen de belangen van de vissersgemeenschappen en de noodzaak om de mariene ecosystemen te beschermen en gezond te houden.

 

Kris-Mikael-Krister-Flickr

Zwartvinbarracuda (Sphyraena genie) Barracuda's verzamelen zich in scholen als bescherming tegen grotere roofdieren. © Kris Mikael Krister / Flickr

 

Barracuda's worden als groep momenteel niet als bedreigd of met uitsterven bedreigd beschouwd. Sommige soorten barracuda's kunnen echter te maken krijgen met een afname van de populatie als gevolg van overbevissing, habitatverlies en andere bedreigingen.

Zo is de grote barracuda (Sphyraena barracuda), een wijdverspreide soort die voorkomt in tropische en subtropische wateren over de hele wereld, door de International Union for Conservation of Nature (IUCN) opgenomen in de lijst van minst zorgwekkende soorten. De populaties van de grote barracuda kunnen in sommige regio's echter afnemen als gevolg van overbevissing en aantasting van de habitat. Andere soorten barracuda's, zoals de zwartvinbarracuda (Sphyraena qenie) in de Rode Zee, worden door de IUCN als kwetsbaar beschouwd vanwege overbevissing en aantasting van de habitat.

Hoewel barracuda's momenteel niet met uitsterven worden bedreigd, zijn instandhoudingsinspanningen nodig voor een duurzaam beheer van hun populaties en habitats om hun ecologisch en economisch belang te behouden.